Wim heeft de lagere school met succes gevolgd. Daarna is hij twee jaar bij de fa. de Gruyter werkzaam geweest als picolo. Daarna is hij naar de Grasso gegaan, waar hij tot nu toe gewerkt heeft. Hij heeft verschillende diploma's gehaald op de avondschoolen. Hij had vele vrienden verworven, daar hij ook lid was van een kaartclub en een biljartclub gevestigd bij Trianon. Van natuur was hij stil en alles wat vader en moeder zeiden was goed bij hem. Een slagzin had hij altijd klaar voor idereen (Zij winnen). Daarom is hij ook gevallen voor zijn evenmensch. Dit getuigt ook zijn bidprentje, waarop staat: "Ik sterf in dienst van den evenmensch". Moeder zei daarom ook "Jongen blijf thuis". Maar Wim zei: "Als er niemand gaat helpen bij die menschen op het Zuid Oosterfront, dan komen die menschen daar nooit weg". En tijdens het behulpzaam zijn van die menschen daar, viel hij getroffen door een granaat. En zoo is Wim ons ontvallen, in dienst van zijn evenmensch. w/g P. Taks |
René Kok, 'Wegens bijzondere omstandigheden...' : 's-Hertogenbosch in bezettingstijd 1940-1944 (2008) 386-387
Jos van Rooij, 1940 Muntel - Vliert 1945 : Een Bossche wijk in de oorlogsjaren (1995) 39, 40